Kpt Zbigniew Burzyński
Takim wybitnym pilotem balonowym był kpt. Zbigniew Burzyński, syn Władysława, urodził się 31.03.1902r. w Żółkwi. Uczęszczał do wielu szkół powszechnych na szlaku wędrówek zawodowych swojego ojca. Ostatecznie, w maju 1920 r. zdał egzamin maturalny w Korpusie Kadetów w Łobzowie (Kraków), uzyskując trzecią lokatę w swoim roczniku. Od września 1920 r. kontynuuje karierę w szeregach WP, otrzymując przydział do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu.
Od 01.05.1921 r. związał się z lotnictwem balonowym, rozpoczynając szkolenie w „Oficerskiej Szkole Aeronautycznej” w Toruniu. Po jej ukończeniu, został przydzielony do V Baonu Aeronautycznego w podwarszawskim Legionowie. Po reorganizacji, od 1929 r. służył w 2 Batalionie Balonowym. Z garnizonem i miastem był związany aż do wybuchu II wojny światowej.
Oficerowie 2 Baonu Balonowego w Legionowie w 1934 r. Drugi z lewej Z. Burzyński.
Dwukrotnie zdobywał puchar Gordon - Benetta: w 1933r. w Chicago z Franciszkiem Hynkiem na balonie „Kościuszko”, i w 1935r. w Warszawie z J. Wysockim, po przelocie balonem "Polonia". Po tym zwycięstwie Aeroklub Rzeczpospolitej Polskiej zdobył puchar na własność. 11.11.1933 r. por. Burzyński został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W dwa lata później otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Był posiadaczem trzech rekordów balonowych: w 1935r. - odległość 1650 km, długotrwałość lotu 57 godz. 54 min., a w roku 1936 wysokość lotu: 10 853 m. Ten ostatni rekord uzyskany na balonie "Warszawa 2" dotychczas nie został pobity.
Bardzo dokładnie lot ten opisał tygodnik nr 14 „Na szerokim świecie” wydany 5 kwietnia1936 roku, a wychodzący w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Poznaniu i Wilnie.
Wraz ze swoją jednostką wziął udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. Dowodził 6 Kompanią Balonów Obserwacyjnych. Po rozformowaniu jednostki, 5 października 1939 r. powrócił do Warszawy. Tam rozpoczął pracę w delegaturze PCK. W listopadzie tegoż roku kpt. Burzyński został zatrzymany przez żandarmerię niemiecką i osadzony w obozie jenieckim. Okres II wojny światowej spędził jako jeniec w niemieckim oflagu. 5 listopada 1946 r. wrócił do Warszawy, gdzie pracował w katedrze budowy lotnisk Politechniki Warszawskiej. Był jednym a animatorów odrodzenia sportu balonowego w Polsce po 1956 roku. W 1957 r. wydał – wspólnie z Fr. Janikiem i M. Pietraszakiem - książkę poświęconą konstrukcjom balonowym. W roku 1960 odbył swój setny lot balonem na balonie „Warszawa” (SP-BZW).
Zbigniew Burzyński zmarł w Warszawie 30.12.1971 r. na raka płuc, w wieku 69 lat. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) na warszawskich Powązkach.
Jego imieniem nazwano ulicę w Warszawie (Gocław).
W podpisie: "Wesele p. Albina, obok Ulki kpt. lot. Burzyński"
Żona i syn kpt. Burzyńskiego, on sam w głębi zdjęcia.
