Start balonu SP-BCM „Mróz” pilotowany przez Ewę Prawicką - Linkę z członkiem załogi na pokładzie Lechem Woźnym nastąpił o godzinie 13.46 z terenu przy Hali Trapez w Lesznie w kierunku południowym. Lot balonu trwał około 40 minut i balon wylądował w okolicy powiatu górowskiego.
Przewieziony ładunek pocztowy został przekazany przez upoważnionego członka załogi balonu Lecha Woźnego do najbliższej miejsca lądowania balonu placówki pocztowej, którą był Urząd Pocztowy 56-200 Góra Śląska.
W placówce pocztowej przesyłki podlegały dalszemu opracowywaniu poprzez: przystawienie odcisku datownika dziennego z nazwą: GÓRA ŚLĄSKA 02.01.10.10, z inicjałami AN między dwoma gwiazdkami oraz przystawieniu odcisku pieczątki z nazwą balonu, którym zostały przewiezione o treści: ”PRZEWIEZIONO BALONEM SP-BCM „Mróz”, pilot: Ewa Prawicka–Linke, członek załogi: Lech Woźny”.
Autorem projektu datownika okolicznościowego jest Sławomir Tomków. Datownik przedstawia napis: „150 lat pierwszego polskiego znaczka pocztowego 01.01.2010 Leszno 1”. Grafika datownika nawiązuje do wizerunku znaczka „Polska nr 1”.
Wydawnictwa okolicznościowe wydane przez Koło Miejskie PZF w Lesznie i Centrum Poczty Oddział Rejonowy w Lesznie:
1. Nalepka okolicznościowa z widokiem balonu na tle leszczyńskiego ratusza i panoramą Warszawy z XIX wieku w tle arkusza. Nalepki wydane w arkusikach po 4 szt., w nakładzie 2000 sztuk. przygotowane wg projektu: Edmunda Jankowskiego i Lecha Woźnego.
2. Okolicznościowa podlepka nalepki R wydana w ilości 1000 sztuk z hasłem „POCZTA BALONOWA” i rysunkiem przedstawiającym projekt datownika okolicznościowego oraz pustym polem, na którym umieszczano nalepkę polecenia z kodem kreskowym. Projekt podlepki przygotował Sławomir Tomków.
Projekt wstępny arkusika balonowego.
3. Okolicznościowa koperta beznominałowa wydana w nakładzie 500 szt. Projekt koperty przygotowali: Edmund Jankowski i Lech Woźny, opracowanie graficzne Zbigniew Włodarczak.
Na kopercie umieszczono list z „trójką” znaczków „Polska nr 1” wysłany z Warszawy do Rosji. Znaczki „Polska nr 1” zostały unieważnione kasownikiem numerowanym koloru czarnego składającym się z czterech współśrodkowych obrączek otaczających numer „1”. Numer „1” przydzielony był głównemu Urzędowi Pocztowemu w Warszawie. List został również ostemplowany stemplem rosyjskim koloru czerwonego z nazwą urzędu nadawczego Warszawa w języku rosyjskim i datą bez roku podaną zgodnie z kalendarzem juliańskim przedzieloną poziomą kreską: dzień”15” i miesiąc „2”. Data na tych stemplach podawana była zgodnie z kalendarzem rosyjskim (juliańskim), co oznaczało dwanaście dni później w stosunku do kalendarza polskiego (gregoriańskiego). Stemple te stanowiły uzupełnienie kasowników numerowanych.
4. Okolicznościowa kartka beznominałowa wydana w nakładzie 1000 sztuk. Projekt kartki przygotowali: Edmund Jankowski i Lech Woźny, opracowanie graficzne Agata Borowiec.
Na karcie umieszczono „czwórkę” pierwszego polskiego znaczka pocztowego, wprowadzonego do obiegu 1 stycznia 1860 roku Cyrkularzem nr 13 Zarządu Okręgu Pocztowego Królestwa Polskiego z 14 grudnia 1859 roku.
Znaczek „Polska nr 1” przedstawia herb Królestwa Polskiego z wizerunkiem rosyjskiego orła dwugłowego, ale na jego piersi zamiast herbu św. Jerzego (na znaczku rosyjskim) znajduje się orzeł polski. Orzeł jest bardzo słabo widoczny ze względu na zaniechanie zastosowania techniki wytłaczania. Na znaczku poniżej owalu zaokrąglonym łukiem podany jest (w języku polskim) ciężar listu i wartość: „ZA ŁÓT KOP: 10”. Motyw znaczka zawiera cztery narożnikowe trójkątne pola, w każdym z nich znajduje się białe, ukośne położenia cyfry „10”.
Zgodnie z oficjalnym zarządzeniem rządu nowy polski znaczek został wprowadzony 1 stycznia 1860 roku. Wypadało to w niedzielę, kiedy wszystkie urzędy pocztowe w Polsce były zamknięte, co oznacza, że pierwsze polskie znaczki można było kupować i naklejać na listy w poniedziałek 2 stycznia 1860 roku.
Znaczek przeznaczony był do frankowania listów wysyłanych wewnątrz Królestwa Polskiego oraz do Rosji i nie mógł stanowić opłaty za listy wysyłane poza te granic. Listy do Rosji musiały mieć stempel urzędu nadawczego w języku rosyjskim.
Pomiędzy trzema potęgami – Rosją, Austrią i Prusami częściowa autonomia Królestwa Polskiego była z góry skazana na upadek. Skutki powstania z 1863 roku były dla Polski fatalne. Nieustabilizowana sytuacja sprawiła, że władze St Petersburga przedsięwzięły polityczne środki w celu ponownej rusyfikacji administracji tych ziem. Oznaczało to zlikwidowanie wielu polskich praw, między innymi do organizowania swojego własnego systemu pocztowego.
Znaczek został wycofany z obiegu 1/13 kwietnia 1865 roku, a na jego miejsce wprowadzono ponownie znaczki rosyjskie, zgodnie z Dekretem wydanym w okólniku nr 1 Pocztowej Administracji Królestwa Polskiego z dnia 22 stycznia/3 lutego 1865 roku. (Historia znaczka, kasownika numerowanego oraz stempli na podstawie publikacji: M.A. Bojanowicz, R.D.P.: Królestwo Polskie Polska Nr 1 na tle historii Poczty, 1993, Dyrekcja Okręgu Poczty w Poznaniu, Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu, Oficyna Wydawnicza ATENA).
