SZYBOWCE NA ZNAKACH ŚWIATA
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
17 grudnia 2003 roku (Litwa) w trakcie premiery Litewskie Muzeum Lotnictwa weszły do obiegu znaczki:
Znaczek - Szybowiec BRO-12, 1960 nominał 1;
Znaczek - Szybowiec BK-7 "LIETUVA", 1972 nominał 1(1 lit litewski)
BRO-12 - szybowiec szkoleniowy o konstrukcji drewnianej, zbudowany przez Broniusa Oškinisa w 1957 r.
W latach 1958-1960 seryjna produkcja szybowca treningowego BRO-12 była kolejnym krokiem litewskiej bazy w lotnictwie sportowym Związku Radzieckiego. Dla klubów sportów lotniczych Związku Radzieckiego wyprodukowano 120 takich szybowców. BRO-12 miał nietypową dla szybowców mechanizację skrzydeł, a ponieważ był ciągnięty przez wciągarkę mechaniczną, mógł wznosić się wyżej niż inne szybowce. W ten sposób piloci mieli więcej okazji do znalezienia wznoszących się słupów powietrza - termiki. Jego największym mankamentem był fakt, że szybowce były przetrzymywane na lotniskach otwartych, a nie w pomieszczeniach, a ich drewniane konstrukcje służyły tylko przez kilka sezonów. Szybowiec musiał być niedrogi, nadający się do masowej produkcji, aby każdy klub szybowcowy mógł go kupić. B.Oškinis zastosował bezprecedensową innowację w szybowcach - wiszące klapy i lotki, które znacznie zwiększają udźwig skrzydeł.
Prototyp BRO-12 został zbudowany w 1957 roku w warsztatach Szybowcowej Kowieńskiej. Wyciągany za pomocą wyciągu mechanicznego wznosił się na wysokość 400-500 m, a w przypadku silniejszych wiatrów jeszcze wyżej. Żaden inny szybowiec nie był wtedy w stanie wystartować tak bardzo. W Moskwie zdecydowano się na produkcję serii BRO-12.
W latach 1959-61 na Litwie latało łącznie około 20 szybowców tego typu. Po tym, jak Związek Radziecki zdecydował się na produkcję metalowych szybowców, BRO-12 wkrótce konkurował ze słynnym czeskim dwumiejscowym Blanikai.
50 – lecie przelotu nad Alpami. Pilot Oskar Bider – 13.VII.1913. Na znaczku wydanym z tej okazji jest szybowiec.
 |
 |
Czechosłowacja 1992; Przesyłka przewożona szybowcem L-23 Blaník w dniu 1 pażdziernika. Pilot – Kralik. Przesyłka przewieziona z okazji Wystawy Filatelistycznej EKOFILA 1992 NITRA w Muzeum Miejskie w Nitrze. Stempel pocztowy odręczny.
Na znaczku LET L-13 Blanik, który był czechosłowackim, dwumiejscowym, szybowcem wyczynowo-treningowym o konstrukcji metalowej w układzie grzbietopłata. Oblot prototypu miał miejsce w 1956 roku. Krótko później wystartowała produkcja seryjna która doprowadziła do powstania ponad 3000 egzemplarzy tego szybowca! Masa własna L-13 wynosiła 292 kilogramów.
Prace koncepcyjne nad szybowcem L-13 Blanik rozpoczęły się we wczesnych latach 50. XX wieku, a głównym konstruktorem nowego statku powietrznego był Karel Dlouhy. Po cyklu praktycznych prac badawczo-rozwojowych, które trwały w okresie 1953-1956, powstała szalenie udana konstrukcja. L-13 Blanik cechował się prostotą pilotażu, solidnością konstrukcji i jej odpornością na czynniki atmosferyczne, dobrą manewrowością, jak również był bardzo prosty w użytkowaniu i eksploatacji. Wszystkie te przymioty sprawiły, że zyskał ogromną popularność i był eksportowany do bardzo wielu krajów, m.in.: Argentyny, Australii, Chile, Francji, Niemiec Zachodnich czy ZSRR. W toku produkcji powstało wiele wersji rozwojowych, jak na przykład: L-13 AC (wersja dostosowana do akrobacji szybowcowej) czy L-13 Vivat (motoszybowiec).
REKLAMA LOTNICTWA SPORTOWEGO. 1958 r.: znaczek pocztowy wydrukowany w Chinach przedstawia szybowce nad drzewami.
